Ik ga naar huis, wanneer zijn zij weer thuis?
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
08 April 2016 | Nederland, De Kwakel
Hoi allemaal,
Twee weken geleden begon ik deze reis zonder veel verwachtingen. En nu, aan het einde, dringt eigenlijk het meeste pas door. Wat een verschrikkelijke, mensonterende situatie. Mensen zoals jij en ik, op de vlucht voor oorlog, wonend in een tentje op straat en maar wachten of er genoeg eten is voor je.
De laatste twee dagen zijn fijn. Ik geniet extra van de glimlachen van deze prachtige kinderen. Hier heb ik het voor gedaan. Natuurlijk vind ik het ook fijn om morgen terug naar huis te gaan. Echter denk ik dat ik na een paar goede knuffels van Tim graag weer hiernaar toe vertrek.
De hulpgoederen die ik vanuit Nederland heb meegebracht, heb ik langs gebracht bij een klein vluchtelingenkamp. Zij waren er echt ontzettend blij mee! Het was daar niet toegestaan om foto's te maken, dus die kan ik jullie helaas niet laten zien.
De rest van het sponsorgeld heb ik uitgegeven aan speelgoed. Véél speelgoed. Ik heb de Griekse economie goed gedaan haha. Nagellak, voetballen, stiften, armbandjes, skippyballen, papier, veertjes, tennisballen, hoelahoeps en nog veel meer voetballen. Op één of andere manier verdwijnen deze altijd heel snel hier. Ach, als ze er maar plezier van hebben. Ik heb het in ieder geval met veel plezier gekocht. Hoe heerlijk is het om meerdere keren in de speelgoed winkel te lopen en gewoon alles in je winkelwagen te kunnen doen wat je wilt?! Drie wagens voller dan vol. Fantastisch! Nogmaals ontzettend bedankt voor al jullie steun. De glimlachen van de kinderen bij het zien van al het speelgoed was geweldig om te zien!
Een beladen dag vandaag bij de haven. Vreemd dat het hier morgen gewoon weer verder gaat. Waar zal hun reis eindigen? Waar zal Amanda en haar familie terecht komen? Gisteren nog gesproken met één van de broers van Amanda. Zeven kinderen en hun moeder. Vader overleden tijdens de oorlog. Vandaag krijg ik van Amanda haar moeder twee kussen en een zegen terwijl ik haar het laatste sponsorgeld stiekem geef. Amanda geef ik een dikke knuffel waarop zei zegt: I love u. Tranen staan in mijn ogen. Ik loop weg, kijk nog één keer achterom en kan alleen maar hopen dat ik ooit hoor waar Amanda terecht komt.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie steun en lieve berichten.
Liefs,
Iris
Twee weken geleden begon ik deze reis zonder veel verwachtingen. En nu, aan het einde, dringt eigenlijk het meeste pas door. Wat een verschrikkelijke, mensonterende situatie. Mensen zoals jij en ik, op de vlucht voor oorlog, wonend in een tentje op straat en maar wachten of er genoeg eten is voor je.
De laatste twee dagen zijn fijn. Ik geniet extra van de glimlachen van deze prachtige kinderen. Hier heb ik het voor gedaan. Natuurlijk vind ik het ook fijn om morgen terug naar huis te gaan. Echter denk ik dat ik na een paar goede knuffels van Tim graag weer hiernaar toe vertrek.
De hulpgoederen die ik vanuit Nederland heb meegebracht, heb ik langs gebracht bij een klein vluchtelingenkamp. Zij waren er echt ontzettend blij mee! Het was daar niet toegestaan om foto's te maken, dus die kan ik jullie helaas niet laten zien.
De rest van het sponsorgeld heb ik uitgegeven aan speelgoed. Véél speelgoed. Ik heb de Griekse economie goed gedaan haha. Nagellak, voetballen, stiften, armbandjes, skippyballen, papier, veertjes, tennisballen, hoelahoeps en nog veel meer voetballen. Op één of andere manier verdwijnen deze altijd heel snel hier. Ach, als ze er maar plezier van hebben. Ik heb het in ieder geval met veel plezier gekocht. Hoe heerlijk is het om meerdere keren in de speelgoed winkel te lopen en gewoon alles in je winkelwagen te kunnen doen wat je wilt?! Drie wagens voller dan vol. Fantastisch! Nogmaals ontzettend bedankt voor al jullie steun. De glimlachen van de kinderen bij het zien van al het speelgoed was geweldig om te zien!
Een beladen dag vandaag bij de haven. Vreemd dat het hier morgen gewoon weer verder gaat. Waar zal hun reis eindigen? Waar zal Amanda en haar familie terecht komen? Gisteren nog gesproken met één van de broers van Amanda. Zeven kinderen en hun moeder. Vader overleden tijdens de oorlog. Vandaag krijg ik van Amanda haar moeder twee kussen en een zegen terwijl ik haar het laatste sponsorgeld stiekem geef. Amanda geef ik een dikke knuffel waarop zei zegt: I love u. Tranen staan in mijn ogen. Ik loop weg, kijk nog één keer achterom en kan alleen maar hopen dat ik ooit hoor waar Amanda terecht komt.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie steun en lieve berichten.
Liefs,
Iris
-
08 April 2016 - 18:40
Karin:
Blij dat je zulk goed werk hebt gedaan! En natuurlijk blij dat je weer naar huis komt. Pap en mam. -
08 April 2016 - 18:47
Ellen:
Heel goed dat je dit gedaan hebt Iris, alle kleine beetjes helpen echt! Geld, speelgoed, maar ook jouw aandacht voor deze kindjes -
08 April 2016 - 19:17
Anneke:
Je bent een topper, geweldig!!! -
08 April 2016 - 21:34
Astrid:
Iris, je kan trots op jezelf zijn, jij hebt daar kinderen weer even kind kunnen laten zijn. Dat zullen zij zich blijven herinneren. Super hoor!!!.
-
08 April 2016 - 23:36
Hanneke:
Fantastisch dat je dit hebt kunnen doen. Wat hebben wij het goed in Nederland! Goede reis naar huis en ik hoop dat je al je ervaringen een mooie plek kunt geven. Hanneke -
09 April 2016 - 09:51
Michelle :
Ha Iris, dankjewel voor het delen van je verhalen! Ik heb met veel bewondering voor jou, maar ook met veel ongeloof voor de situatie je blog gelezen. Je laat nog concreter zien dat het niet alleen vluchtelingen zijn maar gewoon mensen zoals jij en ik die het zeker niet getroffen hebben met waar ze geboren zijn en moeten kiezen voor veiligheid. Als ik het zo lees, heb jij zoveel kinderen in jouw twee weken daar weer even kind laten zijn! Ontzettend mooi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
