Nieuwe update
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
30 Maart 2016 | Nederland, De Kwakel
Hoi allemaal,
Waar moet ik mijn verhaal beginnen? Zondagavond dan maar? Was niet bepaald smakelijk, maar wil jullie het toch vertellen. Jullie hadden al begrepen dat ik niet helemaal blij was met mijn mannelijke kamergenoot. Zondagavond lag ik al te slapen toen ik wat gestommel in onze kamer hoorde. Ik slaap onder twee dekens. Opeens voel ik dat één van de dekens langzaam van mij afgehaald wordt. Ik schrik mij rot en bedenk snel hoe ik hem het allerhardste kan slaan. Voor de zekerheid vraag ik toch even wat hij aan het doen was. Serieus, hij had overgegeven op mijn dekbed... Ik mocht hem al niet, toen al helemaal niet meer. Zo ranzig!
Het werk op het oude vliegveld en de haven is leuk, maar emotioneel ook wel zwaar. Natuurlijk is het erg fijn dat je elke dag lekker met de kids aan het spelen bent en ze genieten van je aanwezigheid. Aan de andere kant laat je ze daarna wel weer in hun tentje achter. Elke dag hebben zij dezelfde kleren aan. Sommige lopen dag in dag uit in een pyjama. De ene heeft regenlaarsjes verknipt tot instapschoenen, de andere veel te grote schoenen en sommige meisjes hebben te grote schoenen met zelfs een klein hakje. Alle kinderen zijn véél te klein voor hun leeftijd. Daar ben ik van geschrokken.
Ik neem maandag een kijkje binnen in het vliegveld. Ik kan het niet beschrijven. Bedenk je Schiphol maar eens vol met tenten en véél, heel veel mensen. Op de 2000 mensen zijn maar vier douches. En de stank is bijna niet te houden. Het is goed dat wij er zijn om met de kinderen spellen te doen, maar ze daarna weer achterlaten en naar boven te sturen is moeilijk. Het is daar niet toegestaan om een foto te maken, dus ik kan het jullie helaas niet laten zien.
Op de haven word mij duidelijk dat Doutzen Kroes moet gaan oppassen. Amanda komt eraan om haar plek over te nemen. Amanda is een meisje van rond de tien jaar. Al vanaf het begin heeft zij mijn hart gestolen en ik vind het moeilijk om mij niet te erg te binden aan haar. Ze is een prachtige meid, net zoals veel van deze vluchtelingen. Met haar en de andere meiden ben ik lekker een balletje aan het overgooien, springtouwen en aan het dansen. Het mooiste vonden zij om mij één van hun dansjes te leren.
Vandaag was weer een warme dag. Nadat wij van het vliegveld afkwamen, gingen wij zoals elke dag door naar de haven. Met de trein aangekomen moeten wij nog een klein stukje met de bus. De bus laat helaas vandaag ontzettend lang op zich wachten. Voor ons staat een lange rij met auto's te wachten voordat zij de veerboot op mogen. Iemand van ons team vraagt aan een man met een grote pick up of hij ons wilt brengen. En dat wil hij! Wat hebben wij gelachen. Met zijn alle achterin de pick up truck. Die ontspanningsmomenten zijn fijn.
Ondertussen is mijn kamergenoot terug naar Engeland en heb ik de kamer tot vrijdag alleen. Ik heb heerlijk geslapen en heb genoten van wat tijd voor mijzelf. Ik ga zo weer even eten met het team. Ik upload zo snel mogelijk nog wat foto's.
Veel liefs,
Iris
Waar moet ik mijn verhaal beginnen? Zondagavond dan maar? Was niet bepaald smakelijk, maar wil jullie het toch vertellen. Jullie hadden al begrepen dat ik niet helemaal blij was met mijn mannelijke kamergenoot. Zondagavond lag ik al te slapen toen ik wat gestommel in onze kamer hoorde. Ik slaap onder twee dekens. Opeens voel ik dat één van de dekens langzaam van mij afgehaald wordt. Ik schrik mij rot en bedenk snel hoe ik hem het allerhardste kan slaan. Voor de zekerheid vraag ik toch even wat hij aan het doen was. Serieus, hij had overgegeven op mijn dekbed... Ik mocht hem al niet, toen al helemaal niet meer. Zo ranzig!
Het werk op het oude vliegveld en de haven is leuk, maar emotioneel ook wel zwaar. Natuurlijk is het erg fijn dat je elke dag lekker met de kids aan het spelen bent en ze genieten van je aanwezigheid. Aan de andere kant laat je ze daarna wel weer in hun tentje achter. Elke dag hebben zij dezelfde kleren aan. Sommige lopen dag in dag uit in een pyjama. De ene heeft regenlaarsjes verknipt tot instapschoenen, de andere veel te grote schoenen en sommige meisjes hebben te grote schoenen met zelfs een klein hakje. Alle kinderen zijn véél te klein voor hun leeftijd. Daar ben ik van geschrokken.
Ik neem maandag een kijkje binnen in het vliegveld. Ik kan het niet beschrijven. Bedenk je Schiphol maar eens vol met tenten en véél, heel veel mensen. Op de 2000 mensen zijn maar vier douches. En de stank is bijna niet te houden. Het is goed dat wij er zijn om met de kinderen spellen te doen, maar ze daarna weer achterlaten en naar boven te sturen is moeilijk. Het is daar niet toegestaan om een foto te maken, dus ik kan het jullie helaas niet laten zien.
Op de haven word mij duidelijk dat Doutzen Kroes moet gaan oppassen. Amanda komt eraan om haar plek over te nemen. Amanda is een meisje van rond de tien jaar. Al vanaf het begin heeft zij mijn hart gestolen en ik vind het moeilijk om mij niet te erg te binden aan haar. Ze is een prachtige meid, net zoals veel van deze vluchtelingen. Met haar en de andere meiden ben ik lekker een balletje aan het overgooien, springtouwen en aan het dansen. Het mooiste vonden zij om mij één van hun dansjes te leren.
Vandaag was weer een warme dag. Nadat wij van het vliegveld afkwamen, gingen wij zoals elke dag door naar de haven. Met de trein aangekomen moeten wij nog een klein stukje met de bus. De bus laat helaas vandaag ontzettend lang op zich wachten. Voor ons staat een lange rij met auto's te wachten voordat zij de veerboot op mogen. Iemand van ons team vraagt aan een man met een grote pick up of hij ons wilt brengen. En dat wil hij! Wat hebben wij gelachen. Met zijn alle achterin de pick up truck. Die ontspanningsmomenten zijn fijn.
Ondertussen is mijn kamergenoot terug naar Engeland en heb ik de kamer tot vrijdag alleen. Ik heb heerlijk geslapen en heb genoten van wat tijd voor mijzelf. Ik ga zo weer even eten met het team. Ik upload zo snel mogelijk nog wat foto's.
Veel liefs,
Iris
-
30 Maart 2016 - 20:09
Daddy:
Wat is die " ouwe" trots op jou !!!!!
Laat die kindertjes maar lekker genieten. -
30 Maart 2016 - 21:17
Ruud Uithol:
Hi Iris,
wat een heftige verhalen allemaal, en dat terwijl je er pas een paar dagen bent. ik begrijp je frustratie dat je geen structurele hulp kunt bieden, maar dat is nu eenmaal het gegeven van de situatie daar Echte oplossingen zullen moeten komen van de politiek. hopelijk zijn er in Europa en Turkije ook nog dappere politici, die mensen als mensen zien en niet als getallen. Jij moet je maar vast houden aan je missie; ik weet zeker dat je al meer dan één kind een aantal gelukkige uren hebt bezorgd, en dat is goud waard!
groeten, Ruud Uithol (chauffeur van het busje) -
30 Maart 2016 - 21:47
Mandy:
Je kunt helaas niet alles veranderen, maar ik weet zeker dat jij hun leven een klein stukje leuker en beter maakt! -
01 April 2016 - 18:41
Marja:
Wat lijkt me dat enorm frustrerend allemaal; ik heb veel respect voor het werk dat jullie daar doen en hoop dat je de kinderen weer wat levensmoed kunt geven... -
02 April 2016 - 22:06
Oma:
Lieve Iris,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
